تمبر لوریس چکناواریان

مناسبت : یادبود وفات علی اکبر دهخدا تیراژ : 77 قطعه تاریخ ساخت: سال 1401 جنس : 2/5 گرم طلا و 5 گرم نقره علی‌اکبر دهخدا ‏(۱۲۵۷ – ۷ اسفند ۱۳۳۴) ادیب، لغت‌شناس، سیاستمدار و شاعر سرشناس ایرانی بود. او مؤلف و بنیان‌گذار لغت‌نامه دهخدا است. دهخدا از مهم‌ترین چهره‌های فرهنگ و ادب فارسی معاصر است. لغت‌نامۀ دهخدا یا واژه‌نامۀ دهخدا کتابی جامع شامل شرح و معنی واژگان زبان فارسی است. این واژه‌نامه بزرگ‌‌ترین و مهم‌ترین اثر علی‌اکبر دهخدا است، که بیش از ۴۰ سال از عمر او صرف آن شد. لغت‌نامۀ دهخدا معنی، تفسیر، و شرح تاریخیِ شمار قابل توجهی از وام‌واژه‌های عربی را که وارد فارسی شده‌اند نیز دارد. لغت‌نامۀ دهخدا شامل بخش بزرگی از واژگان ادبی زبان فارسی، با معنای آن‌ها و نیز کاربردشان در شعرها است. همچنین تمام کلمه‌های اصیل فارسی در آن موجود است. با وجود این، این لغت‌نامه فاقد بخش اعظم واژگان علمی و فنی فارسی است که بیشتر در دهه‌های پس از تألیف لغت‌نامه به حوزۀ زبان فارسی وارد شدند. نسخۀ چاپی کنونی لغت‌نامه ۶۷٬۲۶۵ صفحۀ سه‌ستونیِ قطع رحلی با حروف ریز دارد. در چاپ دوم از دورۀ جدید که به صورت ۱۵ جلد لغت‌نامه و یک جلد مقدمه به صورت رحلی چاپ شده، ۲۳٬۹۱۱ صفحه است.

تیراژ : 1500 قطعه از هرکدام مناسبت : برگداشت کوروش کبیر تاریخ ساخت : سال 97 جنس : 1 گرم طلا – 10 گرم نقره بای متال: 1 گرم طلا – 1 گرم نقره   استوانۀ کوروش یا منشورِ کوروش لوحی از گِل پخته ‌است که در سال ۵۳۸ پیش از میلاد به فرمانِ کوروش بزرگ هخامنشی نگاشته شد. این استوانه در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود و بخش‌هایی از آن شکسته و مفقود شده ‌است. نسخۀ دیگری از متنِ استوانه بر روی دو قطعه لوحِ گِلی یافت شده که آن‌ها نیز در مجموعۀ بابِلیِ موزۀ بریتانیا هستند و بازماندۀ نسخۀ بایگانی ‌شدۀ همین استوانه دانسته می‌شوند.

مناسبت : یادبود نوروز تیراژ : 2000 قطعه جنس : 1 گرم طلا و 10 گرم نقره نوروز جشن آفرینش و شکفتن، جشن ستایش هستی و نماد رستاخیز است. جشن بهاری نوروز دیرزمانی است، به عنوان نماد باززایی هستی در بین ایرانیان، رواج داشته است که پیشینه ی تاریخی آن را قبل از ورود آریایی ها به این سرزمین در میان ساکنان بومی فلات ایران یافته اند؛ اما با استناد به مدارک موجود، زمان برگزاری آن از دوران هخامنشی به بعد نمایان شده است و از این رو بقایایی از جشن های بهاری ساکنان باستانی بین النهرین در این منطقه بر جا مانده که در بسیاری موارد مشابه مراسم نوروز است و نیز با توجه به اساطیر و آداب نوروزی که همچنان در بین ایرانیان مرسوم است، این گمان دور از واقعیت نیست که مراسم نوروزی در دوران باستان، در میان ساکنان بومی ایران نیز همراه و همپای همسایگان بین النهرینی خود وجود داشته است، همچنین پیدایش نوروز را به جمشید، شاه پیشدادی، نسبت داده اند که در دوران فرمانروایی او جهان لایموت، بی زوال و ابدی بود و در حقیقت جاودانگی اساطیری در شهریاری جمشید، اولین دلیل بر این اندیشه بوده است. آنچه از جشن نوروز در شاهنامه فردوسی آمده است با به تخت نشستن جمشید نسبت دارد و آورده اند که جم سوار بر گردونه ای بود که دیوان آن را می کشیدند تا به آذربایجان رسید. فرمود تا تختی زرگون بر جایی مرتفع بگذارند و خود در حالی که تاجی از جواهر بر سر داشت بر آن نشست و دیوان آن را برداشتند و به آسمان بردند. چون خورشید بر آسمان شد و روشنایی بر آن تاج و تخت انداخت، همگان شاد شدند و شید را که به معنی نور و روشنایی است بر نام جم افزودند. آن روز به فرمان جمشید جشنی بزرگ برپا داشتند، چرا که در نوروز گیتی آغاز به گردش نموده و خدا آفرینش را شروع کرده و خرمی و سرسبزی آفاق را فراگرفته است. این جشن شادمانه خلقت طبیعت با شروع بهار و آغاز فصل کاشت همزمان است و اعتدال به سرحد خود رسیده به طوریکه در درازای شب و روز نیز نمود یافته است.

مناسبت : یادبود وفات استاد شجریان تیراژ : 80 قطعه از هر کدام تاریخ ساخت : سال 99 جنس : 5 گرم طلا محمّدرضا شجریان (۱ مهر ۱۳۱۹ – ۱۷ مهر ۱۳۹۹) موسیقی‌دان و خوانندۀ موسیقی سنتی ایرانی بود. شجریان در میان دوست‌داران خود با عنوان «استاد آواز ایران» و «خسروِ آواز ایران» شناخته می‌شود. بسیاری از مردم ایران او را مهم‌ترین چهرۀ موسیقی ایرانی و یکی از نمادهای مهم فرهنگ و موسیقی ایران‌ زمین می‌دانند. شجریان از آوازه‌ای بین‌المللی نیز برخوردار است. محمدرضا شجریان از بنیاد آقاخان، جایزۀ خداوندگار موسیقی را دریافت کرده است و نامزد جایزه گرمی نیز بوده است.

تمبر زرگر بغدادی بر اساس اثری از استاد کمال الملک/ مناسبت: نوروز 1401/ تیراژ : 100 قطعه/ جنس و وزن: 1گرم طلا 24 عیار و 5 گرم نقره خالص/ سال ساخت: 1401

تابلو زرگر بغدادی، یک نقاشی رنگ روغن اثر کمال‌الملک است. این اثر بر روی کرباس و در سال ۱۲۸۰ خورشیدی کشیده شده است. نقاشی، تصویر یک زرگر اهل بغداد را به همراه شاگردش نشان می‌دهد.

محمّدعلی غفّاری (۱۲۲۶ – ۲۷ مرداد ۱۳۱۹)، معروف به کمال‌المُلک، نقاش معروف ایرانی در دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی بود. ناصرالدین‌شاه هنگام بازدید از دارالفنون از تابلویی که او از چهره اعتضادالسلطنه، رئیس وقت دارالفنون، کشیده بود، خوشش آمد و دستور داد او را به عنوان نقاش دربار استخدام کنند.ناصرالدین‌شاه او را در آغاز، «نقاش‌باشی» و سپس، «کمال‌الملک»، لقب داد. کمال‌الملک در مدت حضور در دربار، ۱۷۰ تابلو کشید که معروف‌ترین آن‌ها، تالار آینه است، و نخستین تابلویی‌ست که آن را به نام «کمال‌الملک» امضا کرده است.محمد غفاری از نخستین تحصیل‌کردگان ایرانی در فرنگ و از افراد پرنفوذ دوره قاجار بود. کمال‌الملک از همان آغاز کار هنری‌اش، تمایلی بسیار و آشکار به طبیعت‌گرایی اروپایی در نقاشی داشت. با حضور کمال‌الملک در دربار، وظیفه‌ای جدید برای نقاش دربار معین شد. او می‌بایست رویدادها، اشخاص، ساختمان‌ها، باغ‌ها و غیره را هم‌چون یک عکاس، دقیق ثبت کند، تا به عادی‌ترین مظاهر زندگی و محیط درباری، سندیت تاریخی بخشد. بی‌سبب نیست که کمال‌الملک در این دوره اغلب پرده‌هایش را با افزودن شرحی دربارهٔ موضوع، رقم می‌زد؛ مثلاً: «طبیعت بی‌جان با گلدان و پرنده شکارشده، ۱۲۷۳ خ.». حتی بعدها در بازنمایی موفقیت‌آمیز برخی موضوع‌های اجتماعی نیز از این وابستگی رهایی نیافت. او از اساس، چهره‌نگار و منظره‌نگار بود و در تک‌چهره‌هایی چون «سیدنصرالله تقوی»، مهارتش را به کمال نمایان ساخت. کمال‌الملک با کوشش‌هایش در مقام نقاش و معلم، پاسخی متناسب با شرایط اجتماعی و فرهنگی زمانه‌اش به تحول جامعه داد. با کار او، جریان ۲۰۰ساله تلفیق سنت‌های ایرانی و اروپایی به پایان می‌رسد، و طبیعت‌گرایی اروپایی در قالب نوعی هنر آکادمیک تثبیت می‌شود.

اثر "زرگر بغدادیِ" کمال الملک، 1280 شمسی، محل نگهداری موزه مجلس شورای اسلامی:

یکی از مهم ترین دوران کاری محمد غفاری معروف به کمال الملک، سفرش به عراق است. او در این دوره تابلوهای مهمی همچون همین تابلو را کشید. سفر کمال الملک آنچنان که در فیلم این اسطوره نقاشی ایران زمین، ساخته مرحوم علی حاتمی آمده است، ماجرایی جالب و در عین حال تلخ دارد. پس از کشته شدن ناصرالدین شاه، کمال الملک برای مطالعه به اروپا رفت. حدود سه سال را در فلورانس، رم و پاریس گذراند و در موزه ها به رونگاری از آثار استادانی چون رامبراند و تیسین پرداخت. در پاریس با فانتن لاتور آشنا شد. سفر اروپا در اسلوب کار و حتی طرز دید او تاثیری مثبت گذاشت. او به دستور مظفرالدین شاه به ایران بازگشت و کار در دربار را ادامه داد ولی با توجه به افکار مشروطه خواهانه در عمل نتوانست با خواست های شاه جدید کنار بیاید. پس به عراق رفت و چند سالی را آنجا ماند که تابلوی «زرگر بغدادی» محصول آن دوران است.